Co twoja obrączka mówi o tobie

Od wieków ludzie angażują się w praktykę małżeństwa jako sposobu wyrażania swojej wiecznej miłości, zaangażowania i oddania dla siebie nawzajem. W samych Stanach Zjednoczonych do produkcji obrączek weselnych każdego roku używa się siedemnastu ton złota.

Chociaż pierścionek zaręczynowy pochodzi dopiero z 1477 r., kiedy to arcyksiążę austriacki Maksymilian podarował go Maryi z Burgundii, opaski weselne pochodzą już ze Starożytnego Egiptu, gdzie były zrobione z tkanych konopi lub trzciny.

Starożytni Egipcjanie zapoczątkowali praktykę noszenia opaski weselnej na palcu obrączkowym lewej ręki, ponieważ wierzyli, że specjalna żyła w tym palcu, znana jako Vena Amoris, prowadzi prosto do serca.

W Starożytnym Rzymie ludzie po raz pierwszy zaczęli nosić obrączki ślubne jako publiczne symbole umowy małżeńskiej. W II wieku p.n.e., rzymskie panny młode nosiły obrączki jako symbol obietnicy małżeństwa, ponieważ prawo stanowiło, że pary muszą czekać pewien okres czasu od ogłoszenia zamiaru zawarcia małżeństwa do samej ceremonii. Wielu rzymskich mężów obrączki dawało również swoim żonom jako symbol własności. Wczesne obrączki były wykonane z żelaza, ale już w średniowieczu zaczęły powstawać opaski z klejnotami.

Począwszy od około 860 roku, obrączki stały się kluczową częścią chrześcijańskiej ceremonii ślubnej, a już w XV wieku wymiana obrączek i ślubów słownych wystarczyła do zakwalifikowania ich do oficjalnego małżeństwa. Księga Modlitwy Powszechnej w Kościele Anglii z 1662 roku jest jednym z licznych tekstów religijnych, w których wymienia się obrączki jako element ceremonii ślubnej, w tym często powtarzane "Z tą obrączką, ja się poślubię".

W sztukach Szekspira wspomina się o zespołach weselnych, a w renesansowej Europie rozkwitły obrączki jako pamiątka po romansie, miłości i zaangażowaniu. Pierścionki poetyckie, w tym wyryte na nich wiersze, były jednymi z najpopularniejszych romantycznych żetonów w XVI wieku. W epoce wiktoriańskiej ludzie jeszcze bardziej popularyzowali pierścionek jako romantyczny symbol.

Aż do XX wieku obrączki podwójne i męskie opaski weselne nie były powszechne. Kobiety nosiły obrączki jako symbol ich statusu i roli w umowie małżeńskiej, ale od początku XX wieku wiele firm jubilerskich zaczęło wprowadzać na rynek ceremonie obrączkowe. II wojna światowa wywarła wyraźny wpływ na zwyczaj noszenia obrączek, a opaski ślubne stanowiły pocieszenie dla walczących na froncie mężczyzn. W tym czasie, zarówno panna młoda i pan młody powszechnie nosił zespoły jako przypomnienie o ich obietnicy i więź rozciągnąć się przez oceany. Od II wojny światowej około 85 procent ceremonii weselnych to wymiany na podwójne obrączki.

Niezależnie od tego, czy opaska pasuje do współmałżonka, czy jest całkowicie wyjątkowa, Twoja opaska ślubna może wiele powiedzieć o Tobie i Twoim małżeństwie.